Ein-de-lijk! Cadeautje van de vrijdagavond...

Na meer dan een jaar letterlijk bloed zweet en tranen, is het zover... Onze oudste dochter heeft besloten te gaan lezen! In de meivakantie heeft ze in een paar dagen alle letters al geleerd, wist ze feilloos. Ze kon al als ik een woord hakte, dit plakken. Ze kon woorden vinden die begonnen met een bepaalde letter. Ze kon al achter elkaar letters verklanken van een woord. Daar stopte de motivatie. Hoe erg vond ik het om iedere keer te zien dat ze vastliep! Niet leren lezen als je vier bent is niet erg, maar stoppen met je ontwikkeling is niet oke. Iedere keer als ze weer een stap met lezen maakte, groeide ze een stukje. Andersom dus ook. 
Door twee jaar te 'duiken' en niet te laten zien wat ze kon, zeker niet te oefenen, heeft ze zichzelf dingen niet geleerd. Het was haast niet meer duidelijk wat ze wel en niet kon. De knop is omgegaan toen ze begreep dat ze nog niet alles hoefde te kunnen en mocht leren en fouten mocht maken en het proberen en dat ik haar zou helpen. 'We doen het samen', werkte eindelijk!
De koppeling naar de klanken in een woord, met een duidelijk visueel beeld van een klankstrook, dan hakken en plakken en zien dat de letters in een woord een vaste plaats hebben - daarna leren wat de eerste letter en de middelste en de laatste letter van een woord is, (het normale leesproces) en vanavond eindelijk....de letters achter elkaar te benoemen en te onthouden welke klank en dan herhalen en plakken en dan.... tadaaaa,,,,, een woord!! In een rap tempo ging ze beter en ze verbaasde zichzelf. 
Hierna werd het leuk voor haar. Ze was werkelijk aan het lachen tijdens het oefenen. Ze ging van een woord naar een paar woorden en uiteindelijk haar eerste zin! Ik zag al een jaar geleden dat ze het kon, maar zijzelf nog niet. De juiste balans van stimuleren en loslaten, duwen en ruimte geven... moeilijk te vinden. Het is net een recept of een muziekstuk... alles in de juiste hoeveelheden en precies op het juiste moment en de goede manier. Vaak komt dit vanzelf maar bij haar zijn er nog wel een paar cakes en taarten ingestort en de muziek heeft vaak heel vals geklonken ;)
En dan toch de motivatie vinden om door te gaan, het zelfvertrouwen om te oefenen en het geloof in hulp als je het nodig hebt. Je eigen capaciteiten ontdekken en zien wat er allemaal mogelijk is.
Het cadeautje van de vrijdagavond voor mij! Ik voelde me echt intens gelukkig dat het toch is gelukt. En zo zo zo trots op het proces dat mijn kind heeft doorgemaakt! De les voor haar dat moeite loont! :D