 De opleiding tot Jamara rekencoach afgerond. Zeer geïnspireerd. Hoe iets moeilijks weer makkelijk gemaakt kan worden. Kansen zien. Bij iedereen er vanuit gaan dat het gaat lukken.
Heerlijk! Kan niet wachten om met de eerste aanmelding voor rekenen te beginnen :) Aangezien niet iedereen er zijn eigen stuk tekst over mag schrijven, hieronder (voor iedereen die er graag meer over wil weten) informatie van de website: 'Ernstige rekenproblemen hebben overeenkomsten: moeite met eenvoudig optellen en aftrekken zwakke automatisering moeizaam oproepen “hoe het ook alweer moet” het handelingsoverzicht tijdens het uitrekenen van de som kwijtraken De Jamaramethode pakt deze items synchroon en geïntegreerd aan. Qua tijdsinvestering vraagt de aanpak niet meer dan ongeveer tien minuten per dag. Jamara geeft niet alleen sturing aan het wat, maar ook in HOE er gedacht moet worden om het automatiseren van sommen succesvol te laten verlopen. Daarnaast stapt Jamara af van het tellend rekenen. Er wordt geleerd om in clusters te vermeerderen of te verminderen. Dat gaat veel sneller en geeft veel minder mogelijkheden om het fout te doen. Weg met blokjes, kralen, stippen en stappen. Met clusters reken je niet een voor een, maar met meer tegelijk. De basis wordt gelegd via tactiele en motorische activiteit waarmee het hoeveelheidsbegrip wordt aangebracht. Van daaruit wordt er overgestapt naar 3D materiaal, wat op termijn weer opgevolgd wordt door 2D materiaal. Tenslotte wordt er geëindigd op abstract niveau. Er wordt op die manier een rekenwijze aangeleerd die eenduidig toepasbaar is van 1 tot oneindig groot. Met Jamara kan elk kind leren nu rekenen. Keer op keer zien we in onze praktijk het bewijs, zelfs bij kinderen met zeer ernstige dyscalculie.'
0 Comments
 Deze week zijn de flyers en de nieuwe kaartjes binnengekomen. Ze zijn nu al op diverse plaatsen in Almere te vinden.  Ook is het bedrijfsbord geplaatst. Dus nóg beter te vinden :) Het is een lang stuk, alweer. Het is ook lang om te schrijven. Toch doe ik het. Ik kan het ook puntsgewijs, in hapklare brokjes schrijven, met opsommingen... lekker makkelijk. Toch doe ik dat niet. Ik heb mijn boodschap gelegd in een grote bak met modder, wie durft hem te gaan zoeken?
Het valt me op dat kinderen alles graag 'leuk' willen vinden. Zonder de 'vroeger' kaart te willen trekken of zelfs spelen, vraag ik me af of dit goed is. Ik probeer dan op objectieve wijze te kijken naar de mens-in-wording, met zijn of haar capaciteiten, uitdagingen en gedrag. Helemaal lukt dit natuurlijk niet, je hebt altijd voorinstellingen, referentiekaders en overtuigingen. Maar toch.. we proberen met de vorige generatie de volgende generatie zo goed mogelijk voor te bereiden en groot te krijgen. We willen graag zelfstandige, verantwoordelijke wezens laten opgroeien. Mensen die keuzes kunnen maken, die zich kunnen inleven in een ander en die zelfverzekerd zijn, die fouten durven te maken en deze kunnen oplossen. De tijden zijn veranderd, en daarmee het beeld van het kind, en de jongere. Het door leren spelende kind, het kind dat niets met 'grote mensen' zaken te maken had, dat zich kon vermaken zonder beeldscherm, is zo langzamerhand een mondige medeburger geworden die keuzes maakt uit de grote stromen van informatie die dagelijks voor het grijpen liggen. Met die keuzevrijheid -en de grote rol van de computer hierin - zijn een aantal dingen dagelijkse realiteit geworden en verschuiven de aandachtsgebieden. De kinderen wordt leerstof aangeboden op een zo'n leuk mogelijke manier, met taalzee en rekentuin op de computer, ambrasoft, bloon, squla en wat er verder nog aan training en oefening is. Het is natuurlijk prachtig dat de computer hiervoor ingezet kan worden. De programma's zijn zelfcorrigerend, en leveren een onmiddellijke beloning op, onmiddellijke feedback, verder wordt er met beeld en geluid en tekst gewerkt om een ieder zo goed mogelijk te bereiken. Verder hebben een aantal een element in zich, dat maakt dat het kind regelmatig speelt omdat anders iets in het spelletje niet wordt onderhouden en het dus niet goed gaat. Ik zie hierin de keerzijde, dat de kinderen steeds meer gericht op beloning en onmiddellijke feedback gaan functioneren. De kinderen worden constant gefocust gehouden doordat er altijd iets gebeurt. En de kinderen blijven gebonden en geboeid door het spel omdat er een consequentie is. Wanneer dit kinderen zou helpen om buiten de beeldscherm actie om ook deze aangewende kwaliteiten te gebruiken, zou ik heel gelukkig zijn met de beweging naar de computer toe. Ik zie echter niet dat kinderen op een andere taak binnen school of thuissituatie de geleerde strategieën inzetten. Ik zie geen kinderen die door de inhoudelijke oefening, de oefening in focus, de oefening in verantwoordelijkheid of de oefening in doorzetten in het spel, ook doorgaan als iets moeilijk is in een boek, in een schrift, in het huishouden, in de interactie. Ik zie geen sterkere persoonlijkheden ontwikkelen. Ik zie alleen maar kinderen die steeds meer gericht worden op het makkelijke, belonende, multimediale, audiovisuele systeem. Wanneer dit de beste manier is om te leren, zouden we boeken en lessen en verdiepen in stof helemaal moeten afschaffen en direct over stappen op dat wat de kinderen het makkelijkste en het leukste vinden, immers, zo leren ze toch het beste? Maar dat doen we niet... de kinderen worden in een schoolsysteem neergezet. Daar gaat het nog steeds over leren uit boeken, schrijven op de lijntjes (overtrekken is 'stom') concentreren op werk dat je misschien niet zo leuk vindt, en wachten op feedback. De klas heeft geen vrolijke kleurtjes en jij kunt die ook niet inrichten zoals je dat zelf zou willen. Het is geen veelheid aan informatie die je kunt kiezen. Het zijn gespecificeerde vakken die je kunt kiezen, of naar rooster. Dat is wat je op school te doen hebt. En daar moet je het mee doen. Dan worden je kwaliteiten zichtbaar. Kun je beginnen aan iets, kun je hulp vragen, kun je het zelf oplossen, kun je er bij neerleggen dat je even een vraag overslaat, kun je samenwerken, kun je accepteren dat een ander niet wil helpen of geen hulp wil accepteren? Kun je doorzetten, ook als iets niet leuk is? Kun je de focus opbrengen om meerdere keren een stuk te lezen voor je begint? Kun je nog een taak doen als je eigenlijk geen zin meer hebt? Kun je jezelf motiveren??? Dat is voor mij de kern. Kun je jezelf motiveren. Gewoon iets doen dat niet leuk is. Omdat het nodig is. Het kan helpen van te voren het doel te weten.. maar moet dat noodzakelijk zijn? Veelal is dat het devies bij meerbegaafden, vanuit het top down onderwijs. Toch.. wanneer je altijd het doel en het eindstation weet, kun je je nooit meer verwonderen tijdens de reis. Soms moet je gewoon instappen en zien waar je terecht komt. Hoeveel verder de technologie ook gaat, wat we ook allemaal kunnen gaan leren op welke manier, we zullen altijd blijven leren door eerst te ervaren, en dan pas te weten. Andersom gaat niet. Hoe kort ervaren ook is. Kinderen hebben het nodig om zich te vervelen, om zich te frustreren, om zich aan te passen... dan pas gaat het creatieve brein aan de slag, het sociale brein, het doorzettersbrein. Kinderen hebben voelen nodig, ervaren, bewegen, spelen. Met materiaal, met hun handen, eerst voelen dan leren. Eerst eigen maken van vormen, structuren, beweging. Helemaal opnemen. Dan hebben ze boeken nodig, schriften, voelen van bladzijden, bladeren (al is het maar met voorlezen) door het alfabet heen in een woordenboek is heel wat anders dan wikipedia-en of google-en. En het is niet zo leuk. Maar wel heel nodig. Het lijf moet het eerst begrijpen en dan komen de hersens, dit tot een bepaald punt maar dan kunnen de hersens het veel meer zelfstandig omdat het lijf zoveel heeft geleerd. Anders gaat het niet lukken. Schrijven met de hand eerst. Daardoor krijgen kinderen een veel beter begrip van het alfabet, de letters, en de woordenschat wordt beter. Wanneer dat allemaal gevoeld en beleefd is, dan komt (ook hier) de computer en de tablet echt wel kijken. Het is onderdeel van het leerproces en de maatschappij. Een niet onuitwisbaar onderdeel, een waardevol onderdeel. Het met de vinger overtrekken van de letters, het oefenen met lezen met een leuk kleurtje en geluidje, het tafels oefenen met onmiddellijke beloning, het sommen maken met een gek plaatje of het op snelheid lezen met een meesleurende tekst, het zijn allemaal verrijkingen van de leeromgeving. Het leren mag ook prima leuk zijn. Als de basis er is. Voordat de basis er is, kan het als tussendoortje, als snack gegeven worden, maar eerst moet het -als het niet anders kan- stom zijn. Het kind moet als het ware door de modder gesleurd worden, tot het kind overeind komt, de ergste zooi van zich af schudt, en zelf gaat lopen en beseft dat het allemaal wel meevalt en prima te lopen is. Daarna worden de stappen steeds groter en eigenlijk was het maar een heel klein bakje met modder. En dan blijkt dat je er ook nog mee kunt kleien als je het goed bewerkt, erin kan schrijven, leuk spul eigenlijk...! Wanneer een kind zich erbij neerlegt, zich sterkt, rechtop gaat zitten en ervoor gaat, zal het succeservaringen beleven, voelen dat het zelf iets gedaan heeft. De basis is er. Dan kan er op alle manieren worden geoefend, waarbij steeds even terug naar de basis wordt gegaan, heel even kijken naar de bak met modder. Is het nog nodig om erin te springen..? Kan er op een creatieve manier mee worden omgegaan? Kan de informatie zo uit de modder worden gehaald dat je niet vies wordt? Kinderen die door de modder gaan, zullen daarna veel beter zijn in creatieve manieren vinden om niet onderdeel ervan te worden, maar eigenaar, en daarmee keuzes kunnen maken hoe ermee om te gaan zonder deze te ontwijken. Alles gelezen? Feedback en opmerkingen, gedachten en overpeinzingen meer dan welkom! Het is ook maar een visie vanuit mijn perspectief ;)  Coachingssessie getalbegrip. Alles uit de kast! Toen we klaar waren wist ze het. Daarvoor dan? 'Toen wist ik het bijna.' Prachtig inzicht! Allen een heel mooi nieuw jaar gewenst.
Mag een ieder: Bereiken wat bereikt wil worden, Kiezen wat gekozen wil worden, Loslaten wat losgelaten wil worden, Maken wat gemaakt wil worden, Dromen wat gedroomd wil worden, Liefhebben wat liefgehad wil worden, en Leren wat geleerd wil worden. |
KINDkracht 10 & MINDkracht 10
|
|
|