Verrassing in de schoen..

In het schrille contrast van kinderen die (haast) niets of niet veel hebben, en de kinderen die veel of (of bijna alles) hebben, hebben onze kinderen gisteren na aankomst van Sinterklaas, natuurlijk hun schoen gezet. Sinterklaas zei immers zelf dat het mocht. In de veelheid van cadeaus, snoep en allemaal dingen die een keer gebruikt worden en daarna vergeten, hebben zij vanmorgen niets te eten óf te spelen gevonden. Toch hadden we geen huilende kinderen of beteuterde gezichten. Ze hadden ook geen lege schoen...
In hun schoen zat een briefje met een compliment. Niet iets wat gegeten kan worden, niet iets waarmee gespeeld kan worden, maar wel een cadeautje. We vonden het geweldig van Sint. De kinderen kregen te horen dat het knap van ze was dat ze... zelf aten, zo goed weer gezellig konden doen als het moeilijk was geweest, zo goed stil konden zijn als het echt even nodig was... dat soort complimenten. Dus niet van die algemene, wat kun je goed rekenen, of wat kun je mooi zingen... maar precies dat wat ze aan het leren waren was opgemerkt door Sinterklaas - of de pieten ermee te maken hadden weten we niet - ze stonden er niet bij op het briefje dus we vermoeden dat het een een-mans actie was. 
De kinderen zijn een klein stukje gegroeid door deze briefjes, dat iemand anders het ook zag, en wat voor iemand. Zelfs onze oudste liep iets trotser door het huis. Iets bewuster van wat hij allemaal goed deed.  En naar anderen liet hij ook weten, weet je wat wij in onze schoen hadden...?
​
Ik hoop dat Sinterklaas veel kinderen zo'n complimentje in de schoen zal doen, het is een van de mooiste cadeautjes! ;)